Ankara
Abay Konanbay Sokagi
Subat 2018
Öyle soğuk bir kıştı ki kaplerimiz donmuştu. Zaten donuktu kalplerimiz
yazdan beri. Konuşmuyorlar, koku almıyorlar, duymuyorlar, hissetmiyorlar ve
görmüyorlardı. Yapacak pek bir şey de yoktu, böyle yaşamaya devam ediyorduk.
Soğuk hava bir kalbimiz olduğunu da hissetmemizi de engelliyordu. Kit kışın zamanının
çoğunu -hatta geceyi bile- dışarıda geçiren evsizler ve süpermarketlerin açılıp
kapanan kapılarına yakın durmalarını gerektiren işlerde çalışanlar için üzüldüğünü
söylüyordu. Bunların hepsini kendisi de yapıyordu zaten. Ona doğru yürüdüm ve
sağ elini avucuma aldım. Bir gün bunların hepsinin değişecğini, yine haritasız
bir kentin kimsenin bilmediği sokaklarında birlikte kaybolacağımızı söyledim. Nesli
tükenmiş olsa da, o sokaklarda bir bozacı bulup boza bile içebiliriz dedim. Ağlamak geldi içimden eve gidip. Tam o anda
kar yağmaya başladı. Kalplerimizin üzerinde kalın bir kar tabakası sabahı
karşılayacaktı. Liv, dedi Kit. Artık buradan gidelim.
Binnaz
Bulut
Harıtasız
Kentler
