A post card from Japan
Kyoto 2009
Boşluğu dolduralım beraber. Yine yalnız olalım
ama yanyana olalım. Kar kadar beyaza dönüştüremeyiz geceyi belki; dalgaları
lodos kadar havalandıramayız; bir ova kadar hükmedemeyiz toprağa, düzleştiremeyiz
onu; haritasız bir kenti avcumuzun iҫi gibi öğrenemeyiz ama ararsak birşeyler
buluruz belki biryerlerde. Şöyle kollarımızı ve ayaklarımızı iki yana aҫıp
tahta bir ҫatının altında yere uzansak, belki birşeyler duyarız, hatta görürüz.
O an, eğer dersen “Artık hiҫbir şeyin hayalini kurmama gerek kalmadı ҫünkü
sen yanımdasın”, derdim ki “O zaman ölme!”
Binnaz Bulut
Haritasız Kentler
///
///
///
