Zorunluluktan
yaptığım bütün işleri bir süreliğine bıraktım. Gece ve gündüzü sadece onu
dinlemeye ve ona bakmaya ayırdım. Önce, yaşadığımız şehrin tüm sokakları evin iҫine
doldu. Daha sonra, dışımızdaki diğer bütün şehirler apartmanın merdivenlerini
doldurup, iҫeri girmek iҫin sıraya durdu. Bana anlatmaya değer bulduğu herşey beni
onunla tanıştırıyordu. Şöminenin önünde uzanıyorduk birbirimize susmak iҫin.
İşte ‘nereye gideceğim buradan sonra’ sorusunu kendime sormayı bırakmam o güne
rastlar. Ona bakmaktan kendimi alamıyor, kırpmak iҫin gözümü kapattığım an, o
kısacık süre iҫinde kaybolacağından korkuyordum. Ama en ҫok kaybolduğu yerde
onu bulmaya gittiğimde, onu tekrar bulamadan kaybolmaktan.
Binnaz Bulut
Haritasiz Kentler
photo by Anna Knight
//
//
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire