Tanimlayamadigim, bir ad veremedigim duygular yuzunden ne kadar uzulmustuk

Alacati - Izmir - 2012 

(photo by me)

Tanimlayamadigim, bir ad veremedigim duygular yuzunden ne kadar uzulmustuk. Egildi, bir avuc resim aldi yerden: Bu resim cekilmeden once, nasil hic yoktan bir mesele cikarmistim, sonra da yuruyup gitmistim. Sonra ne olmustu? Sonra... buradasin ya... bu evde. Demek sonra hicbir sey olmadi onunla ilgili. Ne kotu, ne de iyi bir sey: demek ki hicbir sey. Ama bunu hissetmedim, geçisler oyle sezdirmeden oldu ki... Hayir, dusuncelerin karisti; basit anlamiyla sozlerin... Bununla ne ilgisi var? Fakat ben... ondan kacarken, nasil oldu da birden basimi cevirip bu resmi cektirdim? Hep boyle mi durdum resimlerde? Yuksekce bir yere oturdu, basini ellerinin arasina alip dusunmege basladi. Onun da yuzu kim bilir nasildi? Herhalde ben sucluyum; resim cekilirken degil... belki o sirada hakliydim, muhakkak hakliydim. Cok daha once... cok daha once. 


Oguz Atay 
Korkuyu Beklerken 

//

Désert - Emilie Simon

//