Kit söylediği herşeye
inandığımı sanıyor. Sanmak ne kelime, bundan emin. Ne düşündüğümü bildiğini söylüyor.
Oysa ben, bir ağacın arkasına saklandığında onu
görebiliyorum. Bir kapıyı ҫalmak iҫin elini kaldırdığında daha vurmadan
aҫabileceğimi ve o daha ҫıkmadan kapıyı üstüne kapatabileceğimi... Bu
şehirde onun henüz keşfetmediği yerler keşfettim. Oralara gidince beni göremez.
Haritasız bir kentte benim izimi süremez. Beni bir kez kaybederse bir daha bulamaz. Sadece uykuyla konuşur, uykunun söylediklerine inanırırm. Çünkü sadece
uyku insanı kendine ҫağırır.
Binnaz Bulut
Paris 2008 (photos by me)
*
*
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire